Urodzony w Magdeburgu w roku 1681 Telemann nigdy nie kończył żadnych studiów muzycznych. Pochodził z rodziny mieszczańskiej: ojciec – kaznodzieja i niezły organista – był pierwszym nauczycielem syna. Uczył go gry na skrzypcach, flecie, organach oraz zasad kompozycji. W 1700 roku
19-letni Telemann zapisuje się na wydział prawa lipskiego uniwersytetu, pełniąc jednocześnie funkcję organisty i kierownika studenckiego zespołu muzyczno-chóralnego przy kościele świętego Mateusza. Komponuje liczne pieśni kościelne, motety, uwertury i drobiazgi na flet, skrzypce i klawesyn. Jego kompozycje znajdują uznanie sędziwego Buxtehudego z Lubeki. Rosnąca sława młodego Telemanna zwróciła uwagę Erdmanna Promnitza, który proponuje mu objęcie posady „Hofkapellmeistra” na swoim , hrabiowskim dworze w Żarach. Propozycja została przyjęta i tak znalazł się Telemann w Żarach w środku lata 1 704 roku.
„Słownik muzyczny” Johanna Stossela z roku 1749, w spisie kompozycji Telemannowskich z lat 1704-1708, a więc okresu tak zwanego polskiego (Żary-Warszawa-Kraków-Pszczyna) podaje między innymi „muzykę kameralną składającą się z sześciu partii alla polacca na skrzypce, flet i klawesyn” oraz polską suitę „Partie Polonaise”.
Nie ulega wątpliwości, że dzieła te były wykonywane przez kapelę Telemanna na żarskim dworze. Ten sam „Słownik…” informuje dalej, a zauważyć trzeba, że wydany był jeszcze za życia kompozytora, iż „Telemann ku polskiemu stylowi muzycznemu, zaś potem francuskiemu i włoskiemu stylowi w dziełach swoich się skłaniał”, i że „kontakty muzyczne z Polską (musicalische Berührung-mit Polen) na zamku hrabiego Promnitza w Żarach po raz pierwszy miały miejsce”. Jest to nic innego jak potwierdzenie faktu obecności polskich muzyków na hrabiowskim dworze w Żarach. Do obowiązków Telemanna jako kapelmistrza należało komponowanie, rozpisywanie nut, prowadzenie kapeli dworskiej przygotowującej oprawę muzyczną nabożeństw w kaplicy pałacowej i uroczystości dworskich, gra na
organach. Dochody Telemanna musiały być zadawalające, gdyż nigdzie w źródłach nie ma wzmianki o kłopotach finansowych kompozytora w okresie jego pobytu w Żarach.
Wiadomo z biografii Telemanna pióra Eduarda Valentina, że pobyt kompozytora w Żarach trwał nieprzerwanie od sierpnia 1704 roku do połowy roku 1706. Potem odbył on szereg podróży po Polsce, do Warszawy, Krakowa, Pszczyny. Do Żar wrócił na początku 1708 roku. Osłabienie zainteresowań muzycznych na dworze Promnitza spowodowało dymisję Telemanna; ograniczono również liczbę muzyków żarskiej kapeli.
Jesienią roku 1708 Telemann opuszcza Żary i udaje się do Eisenach, gdzie obejmuje posadę koncertmistrza i dyrygenta kapeli na dworze Johanna Ernesta Weimarskiego.
Georg Philipp Telemann, obok Johanna Sebastiana Bacha, najwybitniejszy kompozytor niemiecki XVIII wieku, reprezentował w muzyce tak zwany styl galant, cechujący się ograniczeniem elementów zdobniczych i dominacją homofonii. Jego twórczość operowa, a skomponował około pięćdziesięciu oper, zawiera prekursorskie momenty, polegające na wprowadzeniu charakterystyki postaci i akcji za pomocą motywów muzycznych i odpowiedniej instrumentalizacji.
W historii muzyki europejskiej Georg Philipp Telemann swoją twórczością utorował drogę klasycyzmowi.
